Δικαίωμα εφάπαξ βοηθήματος έχουν οι ασφαλισμένοι του Τομέα, παλαιοί και νέοι, εφόσον έτυχαν κύριας σύνταξης γήρατος ή οριστικής αναπηρίας από οποιονδήποτε φορέα και πληρούν τις εξής προϋποθέσεις κατά περίπτωση:

1. Παραίτηση

• Ηλικία 50 ετών και 20 έτη ασφάλισης στο Ταμείο.
• Χωρίς όριο ηλικίας και 20 έτη ασφάλισης στον Τομέα, εφόσον θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης σύμφωνα με το άρθρο 2 του ν. 1902/1990 και των άρθρων 9 και 2 του ν. 1976/1991.
• Χωρίς όριο ηλικίας και 15 έτη ασφάλισης στον Τομέα οι έγγαμες γυναίκες, οι χήρες με ανήλικα παιδιά και οι διαζευγμένες με ανήλικα παιδιά.

2. Απόλυση

• Χωρίς όριο ηλικίας και 15 έτη ασφάλισης στον Τομέα.

3. Απόλυση λόγω σωματικής ή πνευματικής ανικανότητας ή λόγω ορίου ηλικίας

• Χωρίς όριο ηλικίας και 10 έτη ασφάλισης στον Τομέα. Το τελευταίο έτος θεωρείται πλήρες, εάν ο ασφαλισμένος υπεβλήθη σε κρατήσεις για ένα εξάμηνο.
• Χωρίς όριο ηλικίας και ετών ασφάλισης στην περίπτωση ατυχήματος που προήλθε από βίαιο συμβάν κατά την εκτέλεση της εργασίας ή εξαιτίας της εργασίας, που επιφέρει ολική ή μερική ανικανότητα ή λόγω φυματίωσης.

4. Θάνατος

• Σε περίπτωση θανάτου του ασφαλισμένου ο οποίος έχει 9 έτη και 6 μήνες ασφάλισης στον Τομέα, δικαιούνται εφάπαξ βοηθήματος τα πρόσωπα που δικαιούνται και σύνταξη εξαιτίας του θανάτου του ασφαλισμένου.
• Σε περίπτωση θανάτου του ασφαλισμένου από βίαιο συμβάν στην υπηρεσία, ανεξαρτήτως των ετών ασφάλισης στον Τομέα, δικαιούνται εφάπαξ βοηθήματος τα πρόσωπα που δικαιούνται σύνταξης εξαιτίας του θανάτου του ασφαλισμένου.
• Σε περίπτωση κατά την οποία δεν υπάρχουν πρόσωπα που δικαιούνται σύνταξη εξαιτίας του θανάτου του ασφαλισμένου, το εφάπαξ βοήθημα χορηγείται στον επιζώντα σύζυγο και τα παιδιά του, ανάλογα με το κληρονομικό τους δικαίωμα.
• Ο επιζών σύζυγος δικαιούται τη μερίδα του από το εφάπαξ βοήθημα, εφόσον συζούσε με την αποβιώσασα σύζυγο του τα δέκα (10) τελευταία έτη προ του θανάτου της. Η συμβίωση πρέπει να αποδεικνύεται και με ένορκη βεβαίωση δύο μαρτύρων, αλλιώς το βοήθημα περιέρχεται εξ ολοκλήρου στα παιδιά της.
• Για την περίπτωση θανάτου, σε εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 3996/2011, ΦΕΚ 170, 5/8/2011, Άρθρο 82, παρ. 2, στο τέλος του δεύτερου εδαφίου της παρ.1 των άρθρων 38 και 56 του Ν. 2084/92, όπως αυτά ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με τις παρ. 5α, β του άρθρου 16 του Ν. 2556/1997, προστίθεται η εξής διάταξη: στην περίπτωση που δεν υπάρχουν πρόσωπα που να δικαιούνται το εφάπαξ βοήθημα, εφόσον ο θανών είχε συμπληρώσει κατά το χρόνο θανάτου του εικοσαετή τουλάχιστον ασφάλιση στον οικείο φορέα πρόνοιας ( ή διαδοχικά σε περισσότερους του ενός φορείς) το βοήθημα αυτό καταβάλλεται στους γονείς, αδερφούς/ές του θανόντος ασφαλισμένου, κατά το ποσοστό του κληρονομικού τους δικαιώματος. Ο νόμος δεν έχει αναδρομική ισχύ.

Τρόπος υπολογισμού του εφάπαξ βοηθήματος

α. Για τους ασφαλισμένοι μέχρι 31.12.1992

Το εφάπαξ βοήθημα των παλαιών ασφαλισμένων ισούται με το γινόμενο του 90% του μέσου όρου των αποδοχών που ελάμβανε ο ασφαλισμένος κατά την τελευταία διετία προ της εξόδου του από την υπηρεσία ή της ημερομηνίας του θανάτου του επί τα έτη ασφάλισης και μέχρι τριάντα (30) έτη ασφάλισης.

Το τελευταίο έτος της αποχώρησης του ασφαλισμένου από την υπηρεσία, εφόσον δεν συμπληρώθηκε, υπολογίζεται με κλάσμα σε ακέραιους μήνες. Ο μήνας που άρχισε θεωρείται πλήρης.

Το εφάπαξ βοήθημα προσαυξάνεται κατά ένα επιπλέον μισθό όπως ορίζεται παραπάνω για κάθε πλήρη τριετία ασφάλισης πέρα των τριάντα (30) ετών και μέχρι πέντε (5) μισθούς κατά ανώτατο όριο, έτσι ώστε το εφάπαξ βοήθημα να μη μπορεί να υπερβεί τους 35 μισθούς συνολικά.

Ως αποδοχές νοούνται το εκάστοτε μισθολογικό κλιμάκιο ή ο βασικός μισθός, το χρονοεπίδομα, η ΑΤΑ, οι τριετίες και πολυετίες. Επίσης λαμβάνονται υπόψη και οι δευτερεύουσες απόλαβές. Ως ανώτατο όριο αποδοχών ορίζονται οι αποδοχές του Διευθυντή του ΟΣΕ.

β. Για τους ασφαλισμένους από 01.01.1993

Το εφάπαξ βοήθημα των νέων ασφαλισμένων ισούται με το γινόμενο του 70% των συντάξιμων αποδοχών, επί των οποίων έγιναν οι νόμιμες κρατήσεις, επί τα έτη ασφάλισης.

Ως συντάξιμες αποδοχές νοούνται το πηλίκο της διαίρεσης του συνόλου των μηνιαίων αποδοχών που έλαβε ο ασφαλισμένος κατά τα πέντε (5) ημερολογιακά έτη που προηγούνται εκείνου της υποβολής της αίτησης συνταξιοδότησης, οι οποίες υπεβλήθησαν σε ασφαλιστικές εισφορές χωρίς να υπολογίζονται τα δώρα εορτών και το επίδομα αδείας, δια του αριθμού των μηνών απασχόλησης που έχουν πραγματοποιηθεί εντός της χρονικής αυτής περιόδου.